Kennisbank

Zuivere aanvaarding
Zuivere aanvaarding houdt in dat de erfgenaam ervoor kiest zowel de “lusten” als de “lasten” van de nalatenschap te accepteren. Voor deze variant wordt vaak gekozen wanneer het van tevoren duidelijk is dat het saldo (de waarde van de eigendommen minus de schulden) van de nalatenschap positief zal zijn. Echter kan het soms blijken dat het saldo van de nalatenschap achteraf niet positief is, omdat bij de aanvaarding nog niet alle schulden bekend hoeven te zijn. Een veiligere variant is daarom vaak de beneficiaire aanvaarding. Het is echter belangrijk om te vermelden dat de gedragingen van een erfgenaam, zoals bijvoorbeeld het leeghalen van een huis of verkopen van eigendommen, soms ook automatisch kunnen worden geïnterpreteerd als een zuivere aanvaarding.

Beneficiaire aanvaarding
Beneficiaire aanvaarding houdt in dat de erfgenaam ervoor kiest wel erfgenaam te zijn, maar dat in het geval van een negatief saldo van de nalatenschap de schuldeisers niet het privévermogen van de erfgenaam kunnen aanspreken. Dit is dus de meest veilige optie, maar het is daarbij ook een wel duurdere optie. Een beneficiaire aanvaarding dient namelijk geregistreerd te worden bij de rechtbank. De kosten die de rechtbank hier voor rekent, worden ook wel griffiekosten genoemd. Het indienen bij de rechtbank kan gedaan worden door de notaris, maar kunnen de erfgenamen ook zelf regelen. Het is in dat laatste geval wel raadzaam dat alle erfgenamen tegelijkertijd de beneficiaire aanvaarding laten registreren, om zo kosten te besparen. Naast de aanvaarding zal er ook een beschrijving van de nalatenschap moeten worden ingeschreven, ook wel de boedelbeschrijving genoemd. Indien een erfenis beneficiair wordt aanvaard, betekent dit dat de nalatenschap dient te worden “vereffend”.

Verwerping
Indien een erfgenaam de erfenis verwerpt, houdt dit in dat deze persoon geen erfgenaam wenst te zijn en dus niets wil ontvangen. Net als een beneficiaire aanvaarding dient een verwerping ook geregistreerd te worden bij de rechtbank, en dit gebeurt op een vergelijkbare manier. Echter kan het voorkomen dat een verwerping nog moet worden goedgekeurd door de rechter, bijvoorbeeld omdat een verwerping soms kan leiden tot een benadeling van de schuldeisers van de erfgenaam. Daarnaast kan de rechter soms besluiten dat een erfenis niet mag worden verworpen namens een minderjarige, wanneer dit niet in het belang is van de minderjarige. Indien een nalatenschap wordt verworpen, gaat de erfenis in principe over naar de kinderen van de erfgenaam. Mocht dat niet de bedoeling zijn, dan moet expliciet worden aangegeven dat de afstammelingen van de erfgenaam ook willen verwerpen.